Jouw tiener komt thuis van school. Gooit haar tas in de hoek, slaat de deur hard dicht en ploft op de bank. De ogen van je tiener laten verdriet en woede zien. Je voelt, nee, je weet het al weken, er is iets. Ieder gesprek dat je aanknoopt, eindigt al bij de eerste zin; nee er is niets, laat me met rust.

En als het al tot een gesprek komt, blijft het oppervlakkig. Ze laat haar diepste gevoelens en emoties niet zin. Ze lost haar zaken zelf wel op.

Het blijft aan je knagen. Je wilt haar helpen. Je ziet haar struggelen. Oké, we zijn allemaal jong geweest en hebben te maken gehad met de pubertijd, maar dit lijkt toch iets verder te gaan. Ook het slapen lijkt soms lastiger te gaan, waardoor ze ’s morgens nog prikkelbaarder is. Je denkt; Als dit nog lang zo doorgaat wordt ze misschien wel diep ongelukkig. Kan ze dan wel genieten van haar middelbareschooltijd? Krijgt ze dan wel vriendinnen waar ze leuke dingen mee kan doen? Durft ze wel een boekbespreking of presentatie voor de klas te houden? Is ze wel uitgerust genoeg om te leren?

Je probeert haar op een andere manier te benaderen. Je neemt haar mee naar de stad om samen iets nieuws te kopen, maar zodra je erover begint, kijkt ze je boos aan. “Neem je me daarom mee naar de stad. Je begrijpt me toch niet?” Je begint steeds meer aan jezelf te twijfelen; heb ik het wel goed gedaan, waar is het mis gegaan, waarom mag ik haar niet helpen?

Hoe zou het voor je zijn als jouw kind weer vol zelfvertrouwen in het leven staat. Als zij haar angsten heeft overwonnen. Welke angsten dat dan ook zijn (bijv. angst om te vertellen wat ze daadwerkelijk denkt en voelt, angst om te gaan slapen, angst voor de dood, angst om fouten te maken, angst om voor een groep te spreken).

Hoe zou het voor je zijn als je weer gezellig met haar kunt kletsen en het kunt hebben over de dingen die haar bezig houden? Hoe zou het voelen om niet meer de hele dag aan haar te denken maar je op je werk te kunnen focussen? Zou je niet weer eens lekker willen slapen zonder de hele nacht over haar te liggen piekeren?

Maak dan NU vrijblijvend een afspraak voor een kennismakingsgesprek.

Jouw tiener loopt met gevoelens en emoties die ze niet met jou wil delen, maar waar ze wel last van heeft. Ze houdt te veel van je om haar gevoelens met je te delen, maar ze schreeuwt om hulp. Welke angst ze ook heeft, ze moet er iets mee. Jij bent degene die haar kan helpen door haar met iemand te laten praten.

Laat mij diegene zijn die een luisterend oor aan jouw tiener biedt.  Die samen met haar gaat werken aan haar angst.

Gun jij je tiener een coach?

Als jij hier volmondig JA op zegt, pak dan de telefoon en bel 06–24222617 en we plannen een gratis kennismakingsgesprek. Ik kijk er naar uit om jou en je tiener te ontmoeten.

Wil je niet bellen maar gun jij je tiener een coach, vul dan het contactformulier in en ik bel je zo snel mogelijk terug.

Twijfel je? Neem dan ook contact op zodat ik met je mee kan kijken waar jouw twijfel vandaan komt.